Column Dirk Van Herreweghe: Kleine bloemlezing uit het dikke Corona-blunderboek.
In het gezegende jaar des Heeren 2020 (net na Carnaval Aalst) kwam er vanuit China een “griepken” overwaaien. De hele godganse wereld zou het geweten hebben! Via Italië werd ook ons landje rijkelijk bedeeld met een virusje dat tot COVID-19 omgedoopt werd. Intussen deden onze politici “al het mogelijke” om de Belgische bevolking zo goed en zo kwaad als het maar kon te beschermen. Een kleine greep uit die beschermingsmaatregelen.
Mondmasker-saga : Premier Sophie Wilmès liet een PowerPoint presentatie aanrukken waar zelfs een kat haar jongen niet meer in terug vond.
Eerste absolute regel: Hou 1,5 m afstand! (Jaja zelfs in de kouter tussen de landerijen en knotwilgen waar in velden noch wegen een mens te bespeuren valt.) Mondmaskers zijn een aanvulling waar de anderhalve meter niet kan gerespecteerd worden. Meer nog: Elke ingezetene van deze bananenrepubliek zou van de overheid een mondmasker cadeau krijgen. Cave canem! (als de overheid iets belooft moet je als Romeinse boer op je ganzen letten)
De toen zetelende mini-ster (met maxi allures) Mw. De Block bezwoer de bevolking met de oekaze “Blijf in uw kot! Ik méén het hè!” om vervolgens de kritische reserve mondmaskers aan te spreken. Helaas, driewerf helaas: Ze had een tijdlang voordien opdracht gegeven om die kritische stock te verbranden. Ze moet ergens gedacht hebben : als Frank Vandenbroucke een vuurtje mag stoken met geldbriefjes van dubieuze oorsprong wil ik dat ook wel eens doen. Enfin om een maandenlang durend verhaal kort te sluiten: Mondmaskers werden besteld. Geen goeie en dan wel weer. Die gratis mondmaskers werden een doekje (filter?) dat diende om IN het mondmasker te prutsen (dat je uiteindelijk ZELF moest maken).
Track & Tracing: Heelder crisiscellen werden bemand om landgenoten die verdacht werden eventueel in contact te zijn geweest met besmette medemensen telefonisch op te sporen en te begeleiden. Maar die gegevens kwamen mondjesmaat binnen. Hierdoor moesten die telefonisten zich in stilte bezighouden. (met lezen, breien, haken, kruiswoordpuzzels, enz…)
Vaccinatie en C°: Aan een rottempo werden procedures herwerkt om zo vlug als mogelijk vaccins te creëren die zouden beschermen tegen de zeer dodelijke killer. Tot dat inzicht was eenieder al gekomen. Waar de procedure normaliter een 10-tal jaren in beslag neemt om tot een erkenning en goedkeuring van een vaccin, medicijn, .. te komen zou dat ineens in één enkel jaar gerealiseerd kunnen worden. Eigenaardig, vind je ook niet?
Via grote, machtige commissies en commissarissen die de Europese Unie rijk is, werden centraal bestellingen geplaatst bij farmaceutische firma’s die zich ten volle hadden gesmeten om zo vlug en zo veilig als mogelijk “iets” uit te vinden en te fabriceren. Miljoenen flesjes werden besteld en een verdeelsleutel per lidstaat werd uitgerekend. (Ik dacht dat het aantal burgers in een land al lang bijgehouden wordt, maar soit!.) Alleen: Europa dacht dat er miljoenen flesjes besteld waren (en elk flesje had een inhoud waarmee zeker 5 vaccins toegediend konden worden). De farmaceutische firma’s hadden een x-aantal VACCINS (en niet flesjes!) in het contract laten opnemen. Hoeveel tegenslag kan men hebben! En wie passeert er langs de kassa?
Lockdowns: Dat het dat COVID19-beestje menens was had intussen de hele wereld wel al begrepen. Maatregelen zoals avondklok, verplichte sluitingen, samenscholingsverboden, enz… doen me aan oorlogstaal denken. Bubbels (die dan weer ruimer, vervolgens kleiner en tenslotte tot eigen huisgezin beperkt werden) werden een variabele hype én onderdeel van het exit-bouwpakket dat men in Brussel met meesterlijke hand wist te verknoeien. Knuffelcontacten : la même chose. Voor de vele alleenstaanden in dit apenlandje zal dat heel wat balsem op de ziel betekend hebben.
Horeca, scholen, evenementen, enfin alles waar mensen doorgaans samenkomen werd verboden terrein. Kleine zelfstandigen in het bijzonder en de hele “contactsector” in het algemeen zullen NA deze onverkwikkelijke tijden nog lang hun wonden likken! “Als ze al niet gestorven zijn” dacht Barbertje dat moest hangen.
Je zou denken dat in een rechtsstaat als België deze vrijheidsbeperkingen een wettelijke basis zouden hebben. Helaas, alweer driewerf helaas: Neen. Simpelweg neen, niets van dat alles, nada, nougatbollen! Al die maatregelen werden middels een Ministerieel Besluit genomen. En laat dat nu het laagste echelon wezen met wetgevend (zelfs dat niet!) gezag. Je zou kunnen stellen dat een korporaal (Ministerieel Besluit) de voorschriften van een generaal (de Grondwet) overruled. Hier kan toch àlles! ( behalve van de eerste keer iets goed doen) Daarover zou men zich een jaar na het begin van de pandemie wel buigen.
En kijk de inkt van de printer is nog niet droog of het is opnieuw alweer “prijs”. Op het ogenblik dat deze column wordt geschreven (7 mei 2021 – 17:00u) is er opnieuw ruzie in het Ministerstraatje.
Hoera! Hoera! Morgen 8 mei gaan de langverwachte terrassen eindelijk open en wat hoor ik op de radio en het VRT-nieuws? De plexiglazen tussenschotten die bubbels van elkaar scheiden mogen niet meer gebruikt worden! Zijn Quicky, Verlinden en collega’s werkelijk de pedalen, voeten én benen verloren? Ettelijke honderden tot duizenden euro’s -uitgegeven door de Horeca-sector om te mogen heropstarten na de eerste lockdown- blijken kosten op het sterfhuis! Quicky en Verlinden serieus! Probeer eens overeen te komen hé zeg. De HORECA heeft het al moeilijk genoeg! Naar het schijnt kan men hier in Vlaanderen een opleiding (mét erkend diploma!) volgen in de communicatiewetenschappen. ( ik kan dat enkel maar aanraden 🙂 ) Voel jullie vooral aangesproken beste beleidsmensen want qua communicatie met uw gepeupel mankeert toch nog een en ander. En de vaudeville gaat maar door! Uur na uur! De genodigden aan de tafel van “Terzake” (7/5/21- 23:00u) horen uit monde van de door de wol geverfde oude krokodil Rik Van Cauwelaert dat het “horeca-dossier” zeer amateuristisch in elkaar steekt. De aloude spreekwijze “Drink wat klaar is, eet wat gaar is en zeg wat waar is” neemt ons naadloos mee naar een aloude Vlaamse Hutsepot of “Pot-au-Feu”.( een snuggere geest deed een fotootje viraal gaan)

Voeg aan die ”Pot-au-Feu” nog wat bevoegdheidsechelons toe en het kan bijna niet anders of alles MOET in de soep draaien. En van die soep hebben blijkbaar ontzaglijk veel jongeren hun buik méér dan vol. Het Brusselse Terkamerenbos was daar voorlopig al 2 keer het levend bewijs van. Niet dat we dat goedkeuren, in tegendeel, (zoals zoveel hier voormelde bedenkingen trouwens) maar het geeft wel een indicatie van hoe kotsbeu Jan met de pet en Mietje met het hoedje deze oorlogsretoriek en dito praktijken hartsgrondig verwensen én het voortschrijdend inzicht een schildpad blijkt en géén haas.
Diversen: Och ja, af en toe loopt er ook al eens iets mis in de vaccinatiecentra. In Diest moest een 48-tal burgers nóg een keertje het 2-de vaccin krijgen. Mispakt van flaconnetje en water toegediend?
In Sint-Niklaas mocht een deel van de opgeroepen burgers terug naar huis keren nadat er was geroepen: “Op! De spuiten zijn op!”
In Sint-Truiden hadden ze er blijkbaar dan weer veel te veel en moest de burgemeester herself én familie hals over kop het vaccinatiecentrum totaal onverwacht in het holst van de nacht vervoegen om de “overschotjes” niet verloren laten te gaan. Burgerzin van de bovenste plank me dunkt! Zowaar een daad van opperste civisme!
Elders stonden dan weer mensen aan te schuiven om te lezen dat het “vandaag uitzonderlijk gesloten” was.
Het verhaal gaat dat (in Ninove Nota Bene) een verpleegkundige met rust zich als vrijwilliger had opgegeven om te helpen vaccineren. Een vragenlijst ingevuld, telefoon gekregen en die lijst nog maar eens ingevuld om dan op het afgesproken tijdstip present te geven en te horen dat ze de auto’s moest helpen veilig parkeren. Tja civisme: het kan wat doen met een mens.
En dan hebben we het nog niet gehad over kappers die blijkbaar een Western Saloon uitbaten mét aangepaste deur die open en dicht fladdert dat het een lieve lust is.
Maar we moeten met twee woorden spreken! Vroeger heette dat beleefd zijn in de omgang met anderen, vooral zij die ouder waren dan jijzelf. Zo van “Dank u Meneer en graag gedaan Mevrouw”. Mijn voortschrijdend inzicht heeft de jongste maanden geleerd dat het een uitspraak is waarvan toppolitici zich bedienen om zichzelf a priori in te dekken. Wat is taal toch een fantastisch, plezant en dynamisch instrument! Niet?
Dirk Van Herreweghe
Hoofdredacteur
